Ο αγώνας των προσφύγων στο Ελληνικό για μια καλύτερη ζωή ήρθε αμέσως μετά τους πέντε νεκρούς στα στρατόπεδα στη Μόρια, τη Ριτσώνα, τη Σάμο.
Έφερε στο φως τις άθλιες συνθήκες αλλά και την αγωνία των προσφύγων για το μέλλον τους. Για πόσο ακόμη θα περιμένουν απάντηση για άσυλο; Για πόσο θα ζουν σε σκηνές και οικίσκους σε στρατόπεδα με την επιτήρηση της Αστυνομία και τη διαχείριση των ΜΚΟ;
Οι πρόσφυγες είναι καλοδεχούμενοι! Όμως η ΕΕ έχει γίνει φρούριο με φράχτες. Μετά το κλείσιμο του περάσματος από το Αιγαίο, πέντε χιλιάδες πνίγηκαν στα ανοιχτά της Λιβύης. Τώρα κλείνουν και αυτό το πέρασμα. Όσοι πέρασαν βρίσκονται μπροστά σε απαγορεύσεις στη μετακίνηση τους. Καταλήγουν εγκλωβισμένοι στα νησιά, αποκλεισμένοι στα στρατόπεδα, αν θέλουν να έχουν ακόμη και μία κάρτα για φαγητό.
Θέλουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι με δικαιώματα, με άσυλο και ελευθερία. Οι κινητοποιήσεις στα στρατόπεδα είναι μόνο η αρχή!
Θα συνεχίσουμε με τη διεθνή κινητοποίηση κατά του ρατσισμού και του φασισμού στις 18 Mάρτη, Ομόνοια 3μμ